Killer Queen
fimmtudagur, febrúar 28, 2008
The Incredible Adventures of Pudding Girl
Drrrrring. Er einhver heima? Já, ég er stundum heima.
Sjálfsímyndin er búin að vera á einhverju rokki undanfarið, þrátt fyrir óvenju feitan og góðan fengitíma. Ég lít í spegil og horfi á andlitið á mér og hugsa:
Pudding. St. Bernard. Barbara Cartland sans-make-up.
*Am stuffing my face with balls* Grínlaust, þá er ég að háma í mig svona eclair-bollur..... með ís innan í. Cream-filled balls. Charming. Enchanting. Dazzling.
Ég er aftur farin í útlegð í úthverfin. Sem er nú ekki svo slæmt, þar sem unglingurinn og barnið eru í sveitinni og ég því ein heima með gömlu skonsunni. Og ég sef í unglingaherberginu, sem inniheldur rúm, 2 sængur, 2 kodda, hægindastól og flatskjá. Fucking bloody fantastic. Ég er auðvitað enn þá unglingur.
Word up, dawg.
föstudagur, febrúar 22, 2008
Oh, mama
Þessi mynd er svo ógeðslega hot að það er bara leitun að öðru eins. *Inner organs twisting and crying and yearning and burning*
Now yee shall all refer to me as Mrs.Bruce!
Eitthvað slúður?
T-24 hrs. þangað til ég verð kúguð í ungmennaskipti á Úlfljótsvatni. Kvíður ógeðslega mikið fyrir. Föst úti á landi í eldgömlum skátaskála með einhverjum hræðilega hressum ungmennum. Það verður hrein og tær sæla að skríða loksins í bæinn á sunnudagskvöld og skríða skjálfandi,sjúskuð og andlega örend upp í rúm og kúra yfir sunnudagstellanum með glás af diet Coke og nammi.
Ég fór í vikunni og keypti mér vekjaraklukku. Einhverja rosalega Citizen-klukku sem býr yfir mjög öflugum vakningarhæfileikum. Ég komst reyndar að því að ég sífellt að verða geðveikari, þar sem ég er farin að tala við vekjaraklukkuna á morgnana. "Tala" er kannnski full kurteisislega orðað, þar sem ég öskra á hana ÞEGIÐU, FOKK JÚÚÚ og ÆJJJJJJJIIIII OHHHHHHHHHHHH!!!!!!! Ég og vekjaraklukkan förum því kannski að drífa okkur til sálfræðings, greyið græjan getur ekki búið við svona mikið andlegt ofbeldi.
I do detect the smell of burning martyr. Of myself. And Irene.
mánudagur, febrúar 18, 2008
Night moves into bollocks
Eina ljósið í lífi mínu þessa dagana er Brúsinn. Everything else, I'm afraid, sucks rather bad.
föstudagur, febrúar 08, 2008
Up the butt
Jæja, hvað segiði? Ég sit hérna í vinnunni á Ljótupeysudegi í ógeðslega ljótri skyrtu. Éog og Porri trommari fórum í Hjálpræðisherinn til að skora peysur í tilefni dagsins. Hann sannfærði mig um að kaupa þessa skyrtu/blússu/90's hybrid. Fjólublá. Með demantatölum. Og blettatígursmynstri. Ég get ekki litið í spegil í þessu ógeði. It's evil.
Já, hvað er fólk eiginlega að vilja upp í rassinn á manni? Maður er alveg hættur að fá bónorð. Núna fær maður bara svona boru-bónir.
Eitthvað slúður?
Í lokin ætla ég svo að vitna í sambýlismann minn, George Louis Costanza:
"I don't want hope. Hope is killing me. My dream is to become hopeless. When you're hopeless, you don't care. And when you don't care, that indifference makes you attractive."
